Ook in India is in verband met de bestrijding van het coronavirus een totale lockdown afgekondigd. Dat besluit houdt 1,3 miljard inwoners aan huis gekluisterd en daar is de 58-jarige Petra van der Wal uit Dedemsvaart er eentje van. Ze wil naar Nederland, maar het lukt haar maar niet een ticket voor een repatriëringsvlucht te bemachtigen. ,,Dan maak ik er hier het beste maar van.”
Vanwege de gigantische mensenmassa in het dichtbevolkte India is een afstand van 1,5 meter tot een ander bewaren haast niet te doen, zo merkte Petra van der Wal (58) eigenlijk al de laatste maanden. Het land telt met 1,3 miljard inwoners zo’n beetje een zesde van de totale wereldbevolking. En ja, dan is er altijd wel iemand in de buurt om een eventuele besmetting over te dragen. ,,De oproep die de regering een tijdje terug al deed om afstand te houden hielp niet. De voorschriften werden massaal overtreden. Grote steden lagen al plat, nu is het totale land in een lockdown.”
Varanasi, stadje van 1,2 miljoen inwoners
Van der Wal woont het grootste gedeelte van het jaar in Dedemsvaart, maar heeft in India een stichting opgezet om kansarme kinderen, gehandicapten en vrouwen en meisjes te ondersteunen. In Varanasi – met 1,2 miljoen inwoners voor Indiase begrippen maar een stadje – wacht ze momenteel op een terugvlucht naar Nederland. Maar dat laat zeker nu het land compleet is afgesloten vermoedelijk nog een poos op zich wachten. ,,Een hele gekke situatie. Voor mij zeker, want voor ik daadwerkelijk India kan verlaten zal ik vanuit Varanasi eerst een binnenlandse vlucht moeten nemen naar Delhi. Dat is dan helemaal niet te doen.”
Ze hoeft overigens niet zo heel nodig, zegt Van der Wal zelf, en in het Aziatische land valt de coronacrisis met ruim vijfhonderd besmettingen en zo’n tien doden vooralsnog mee. Om dat zo te houden heeft president Narendra Modi de maatregelen aangescherpt. Hard nodig, merkt Van der Wal. ,,Omdat het vooral de buitenlanders zijn die hier het virus naartoe hebben gebracht, die verplicht binnen moesten blijven. Maar niemand hield zich er aan. Ik heb agenten gezien die met de wapenstok mensen terugdreven. Nu met een totale lockdown is er tenminste duidelijkheid.”
Luchtvaartmaatschappijen houden de boot af
Normaal gesproken reist Van der Wal met Finnair van India naar Nederland, maar die luchtvaartmaatschappij schrapte alle vluchten. Toen ze even later via Emirates alsnog een ticket wist te bemachtigen werd ook die vliegreis gecanceld. Ondertussen laat ze zich informeren door de Nederlandse autoriteiten over repatriëringsvluchten. ,,Daar moet je je voor inschrijven. Zaterdagavond was er even de mogelijkheid, maar toen ik zondag wakker werd zat de vlucht al vol. En had ik in mijn telefoon heel veel berichtjes van mensen die me tipten.”
Van der Wal hoopt een dezer weken – de lockdown duurt 21 dagen – dan echt terug te keren naar Nederland. Het openbaar vervoer in India ligt ook plat dus als er de mogelijkheid is wordt het nog een hele toer om uberhaupt een vliegveld te bereiken. De Nederlanders die vastzitten in het land hebben ondertussen een soort lotgenotengroep opgezet waar ze met elkaar ervaringen delen. ,,We skypen veel en ik app ook met mijn moeder van 82 in Friesland. Met haar gaat alles goed en ze wordt in april vermoedelijk zonder mij 83.. Toch hoop ik haar snel te kunnen bezoeken.”
Stichting Chances 4 Children India geeft kansarme kinderen een toekomst
Petra van der Wal startte in april 2017 de stichting Chances 4 Children India en richt zich in Varanasi – in Noord-India, niet ver van de grens met Nepal – op kleine schooltjes en projecten voor gehandicapten. Kinderen van wie de ouders die doorgaans te arm zijn om onderwijs te kunnen betalen krijgen op deze manier toch les.
Hoewel de stichting nu dus zo’n drie jaar bestaat, ging Van der Wal ervoor al veel vaker naar Azië. ,,In 1993 maakte ik mijn eerste reis naar India. Ik was diep onder de indruk van het land, de mensen en het leven.”
Ze besloot via een goededoelenorganisatie een lokaal meisje te ondersteunen, ook omdat de verhalen over de doorgaans slechte vooruitzichten van meisjes daar bleven hangen. ,,Waarom ga ik het zelf niet doen, dacht ik bij mezelf. Ik wist hoe ik het wilde doen en via welke weg. Dus zo werd het idee van Chances 4 Children India geboren.”
Nu de stichting is opgericht gaan kinderen naar school en hebben ze een beter toekomstperspectief. ,,Hoe mooi is het dan dat je met in verhouding weinig geld uit Nederland deze kinderen een toekomst kunt geven?”
Bron: De stentor
